Saxenda to nazwa handlowa leku wspomagającego odchudzanie. Substancją czynną leku Saxenda jest liraglutyd, stosowany także w terapii cukrzycy typu 2. Działanie leku Saxenda polega na zmniejszaniu apetytu, co w połączeniu z dietą o obniżonej podaży kalorii oraz regularną aktywnością fizyczną pomaga w trwałej redukcji masy ciała.

Liraglutyd stosowany był początkowo wyłącznie w terapii cukrzycy typu 2., do obniżania poziomu cukru we krwi (preparat Victoza), a od niedawna dopuszczony jest jako lek wspomagający leczenie otyłości (preparat Saxenda).

Saxenda to jeden z trzech obecnych na polskim rynku leków na receptę, mających ułatwić redukcję masy ciała. Od preparatów Mysimba i Xenical różni się mechanizmem działania (w przypadku Saxendy chodzi przede wszystkim o zmniejszanie apetytu) oraz sposobem podawania – iniekcje do tkanki podskórnej. Saxenda sprzedawana jest w jednorazowych wstrzykiwaczach (penach), podobnych do tych, w jakich dostępna jest insulina. Na pół automatyczny wstrzykiwacz pozwala na precyzyjne ustawienie dawki leku i wygodne jego podanie.

Jak działa Saxenda (liraglutyd)?

Lek Saxenda ma postać roztworu w fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczach i przeznaczony jest do codziennego stosowania. Jego substancją czynną jest liraglutyd. Jej działanie polega na zwiększaniu stężenia glukagonopodobnego peptydu 1 (w skrócie GLP-1). GLP-1 jest hormonem wytwarzanym przez w komórkach jelit po spożyciu posiłku, który pobudza receptory w mózgu odpowiedzialne za kontrolowanie apetytu. Poprzez naśladowanie działania GLP-1, lek Saxenda sprawia, że osoba, która go przyjmuje rzadziej odczuwa głód.

Zarejestrowanym wskazaniem leku Saxenda jest obniżanie masy ciała u osób, których BMI wynosi:

  • 30 lub więcej;
  • oraz 27 lub powyżej, jeśli u pacjenta występują także stany chorobowe związane z nadwagą, np. cukrzyca lub nadciśnienie tętnicze.

Osoby, które chciałyby schudnąć i rozważają przyjmowanie leków wspomagających na receptę, powinny porozmawiać o tym ze swoim lekarzem. Lekarz pomoże dobrać odpowiedni program ćwiczeń i dietę oraz przedyskutuje, czy przyjmowanie leków w przypadku danego pacjenta jest odpowiednie.

Dawkowanie leku Saxenda

Lek przeznaczony jest do stosowania u pacjentów dorosłych. Ze względu na postać podawany jest w postaci wstrzyknięcia podskórnego w udo, ramię lub jako zastrzyki w brzuch (powłoki brzuszne). Zaleca się podawanie leku o stałej porze, przy czym godzina oraz miejsce podania mogą ulec zmianie bez konieczności dostosowywania dawki.

Stosowanie powinno rozpocząć się od dawki początkowej, która wynosi 0,6 mg raz na dobę. Takie postępowanie ma na celu zwiększenie tolerancji leku przez organizm człowieka. Następnie dawkowanie ulega stopniowemu zwiększaniu o 0,6 mg leku na dobę, przy czym okresy pomiędzy zwiększaniem dawki nie powinny być krótsze niż tydzień. Zwiększanie dawki powinno być kontynuowane aż do momentu osiągnięcia maksymalnej dobowej dawki, wynoszącej 3 mg na dobę. Większe dawki nie są zalecane. W okresie zwiększania dobowego podania leku konieczne jest prowadzenie obserwacji pacjenta oraz jego reakcji na stosowaną kurację. Jeżeli w kolejnych dwóch tygodniach po zwiększeniu dawki widać wyraźnie, że produkt nie jest dobrze tolerowany przez organizm chorego, należy rozważyć zasadność dalszej terapii oraz rezygnację z zakończenia stosowania preparatu.

Rozpoczynając podanie Saxenda należy rozważyć zmniejszenie dawki jednocześnie stosowanej insuliny lub substancji zwiększających wydzielanie tego hormonu, jak pochodne sulfonylomocznika, w celu obniżenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii. Należy pamiętać, że lek nie powinien być stosowany łącznie z innym agonistą receptora GLP-1. Nie badano skuteczności oraz bezpieczeństwa preparatu u pacjentów poniżej 18 roku życia.

Jakie igły stosować?

Igły NovoFine® stanowią integralną część systemu do podawania leków firmy Novo Nordisk i mogą być używane do wszystkich wstrzykiwaczy firmy Novo Nordisk (NovoPen® 4 oraz NovoPen® Junior).

W produkcji igieł NovoFine® wykorzystywana jest najnowocześniejsza technologia, zapewniająca doskonałość ostatecznego produktu.Technologia „cienkiej ścianki” pozwala na redukcję oporów przy przepływie insuliny. Łatwość wkłucia igieł NovoFine®zwiększa zastosowanie powłoki silikonowej, redukującej opory powstające przy przebijaniu skóry.

Pamiętaj, że wszystkie igły NovoFine® są jednorazowego użytku! Po wykonaniu wstrzyknięcia powinny być usunięte, a do kolejnego zastrzyku należy założyć nową igłę. Kilkakrotne użycie tej samej igły może powodować:

  • odczuwanie bólu przy wkłuciu,
  • infekcje,
  • zniszczenia naskórka,
  • blokowanie przepływu leku.

Pamiętaj, aby po wstrzyknięciu leku odkręcić zużytą igłę! Pozostawienie nieodkręconej igły na urządzeniu do podawania insuliny po wykonanym wstrzyknięciu, może powodować wyciek leku lub dostanie się powietrza do zbiornika z insuliną.

Zalecane rozmiary igieł:

Igły NovoFine 31G, 0,25 x 6mm

Skutki uboczne leku

Działania niepożądane obserwowane podczas kuracji lekiem Saxenda pogrupowane zostały ze względu na częstotliwość ich występowania: bardzo często, często, niezbyt często oraz rzadko występujące. Wśród bardzo często obserwowanych skutków ubocznych wskazano pojawianie się dolegliwości ze strony układu pokarmowego takie, jak:

  • nudności,
  • biegunka,
  • wymioty,
  • zaparcia.

Wśród często wymienianych działań niepożądanych znajdują się natomiast:

  • hipoglikemia,
  • zawroty głowy,
  • bezsenność,
  • zaburzenia smaku,
  • uczucie suchości w jamie ustnej,
  • stan zapalny żołądka,
  • dyspepsja,
  • refluks żołądkowo-przełykowy,
  • bóle w nadbrzuszu,
  • wzdęcia brzucha,
  • nadmierna produkcja gazów jelitowych,
  • odbijanie się,
  • reakcje miejscowe w miejscu wstrzyknięcia preparatu,
  • kamica żółciowa,
  • podwyższone stężenie lipazy i amylazy,
  • zmęczenie,
  • astenia.

Wśród efektów niepożądanych towarzyszących terapii, które występują u pacjentów niezbyt często znajdują się:

  • tachykardia,
  • odwodnienie,
  • stan zapalny trzustki,
  • zapalenie pęcherzyka żółciowego,
  • złe samopoczucie,
  • pokrzywka.

Natomiast rzadko zgłaszane przez pacjentów skutki uboczne dotyczyły pojawienia się reakcji anafilaktycznych, zaburzeń czynności nerek, a także ostrej niewydolności nerek.

Środki ostrożności

Zastrzyki Saxenda w niektórych przypadkach wymagają zachowania szczególnych środków ostrożności podczas stosowania. U osób chorujących na cukrzycę należy pamiętać, że lek nie może być wykorzystywany jako zamiennik insuliny. Pacjenci z cukrzycą typu II, którzy przyjmują liraglutyd łącznie z sulfonylomocznikiem są narażeni na zwiększone ryzyko hipoglikemii. Można je obniżyć poprzez zmniejszenie dawki sulfonylomocznika.

Pacjenci ze zdiagnozowaną zastoinową niewydolnością serca klasy IV (zgodnie z klasyfikacją NYHA) nie powinni stosować preparatu, ponieważ nie ma wystarczającego doświadczenia odnośnie terapii w tej grupie. Z tego samego względu Saxenda nie jest zalecana u osób po ukończeniu 75 roku życia, pacjentów leczonych innymi preparatami na kontrolę masy ciała, pacjentów z otyłością wtórną spowodowaną zaburzeniami endokrynologicznymi lub zaburzeniami odżywiania oraz u osób stosujących leki, w efekcie których dochodzić może do zwiększenia masy ciała.

Podawanie liraglutydu pacjentom z nieswoistym zapaleniem jelit oraz gastroparezą cukrzycową nie jest zalecane. Dostępne dane są ograniczone, jednak wiadomo, że istnieje ryzyko wystąpienia przemijających skutków ubocznych ze strony układu pokarmowego, m.in. wymiotów, nudności i biegunki.

Rozpoczęcie terapii u pacjentów cierpiących na zaburzenia czynnościowe nerek oraz wątroby wymaga przeprowadzenia indywidualnej oceny. Jeśli zaburzenia mają charakter łagodny lub umiarkowany, wówczas możliwe jest podawanie zastrzyków, jednak wymaga to zachowania szczególnych środków ostrożności i obserwacji pacjenta. Jeżeli zaburzenia czynności nerek lub wątroby są ciężkie, preparat jest przeciwwskazany. Zachowanie ostrożności konieczne jest również u pacjentów cierpiących z powodu chorób tarczycy.

Prowadzone badania kliniczne wykazały, że u pacjentów stosujących liraglutyd częściej dochodziło do niektórych schorzeń, niż w grupie przyjmującej placebo. Dotyczy to np. kamicy żółciowej, zapalenia pęcherzyka żółciowego oraz częstości akcji serca (objawia się m.in. kołataniem serca, uczuciem gwałtownego bicia serca podczas spoczynku). Konieczne jest poinformowanie pacjenta o symptomach tych schorzeń. Częstość akcji serca należy systematycznie kontrolować w trakcie terapii. Jeśli wzrost częstości akcji serca w spoczynku jest długotrwały i istotny klinicznie, stosowanie leku należy zakończyć.

Jeśli u pacjenta w trakcie terapii podejrzewa się zapalenie trzustki, preparat należy odstawić. W przypadku potwierdzenia diagnozy nie należy wznawiać terapii liraglutydem.

Saxenda w ciąży

U kobiet ciężarnych stosowanie leku nie jest zalecane, ponieważ dotychczas uzyskano jedynie ograniczone dane o bezpieczeństwie terapii w trakcie ciąży. Substancja czynna nie powinna być stosowana u pacjentek ciężarnych, a także u kobiet, które planują zajście w ciążę.
Saxenda a karmienie piersią

Roztwór nie powinien być stosowany w okresie laktacji. Jak dotąd nie udowodniono, czy liraglutyd przenika do pokarmu kobiecego – nie wiadomo więc, czy przyjmowanie leku przez matkę jest bezpieczne dla karmionego dziecka.

Dystrybutor na terenie Polski: Novo Nordisk Pharma Sp. z o.o.

Powyższy artykuł ma charakter informacyjny i nie może zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.